 |
| Θεοδώρα Παπαναγιώτου |
Το σημερινό δημοσίευμα είναι γραμμένο από την πρώτη προσκεκλημένη μου, Θεοδώρα Παπαπαναγιώτου.
Η Θεοδώρα διδάσκει Γερμανικά και Αγγλικά στη Θεσσαλονίκη από το 1994.
Είναι Απόφοιτος Γερμανικής Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης αλλά και κάτοχος CELTA (Cambridge Certificate in English Language Teaching to Adults) TKT (Teaching Knowledge Test) - πιστοποιήσεων επιμόρφωσης που δεν είναι χρήσιμες μόνο στη διδασκαλία της Αγγλικής αλλά οποιασδήποτε άλλης ξένης γλώσσας. Μπορείτε να διαβάσετε το blog της εδώ και να την ακολουθήσετε στο Twitter: @dorapap72
_____________________________________________________
Κρίση και στην ξενόγλωσση εκπαίδευση;
Η συγκεκριμένη ανάρτηση δεν θα είναι ανάλυση της οικονομικής κατάστασης των Ελλήνων και το πώς τα «βγάζουμε» πέρα μετά την ανακοίνωση της οικονομικής κρίσης.
Το σκεφτόμουν πολύ καιρό αν θα έπρεπε να γράψω αυτά που έχω στο μυαλό μου και στο τέλος το έκανα στo δικό μου ιστολόγιο στην αρχή, και μετά από πρόσκληση της κας Μαρίζας, και εδώ στο δικό της.
Ακούγοντας για την οικονομική κρίση, όλοι οι Ελληνες «μαζευτήκαμε» κάπως στα έξοδά μας. Μειώσεις μισθών, απολύσεις… κι εμείς τα ίδια έξοδα και ίσως και παραπάνω…
Από ότι βιώνω όμως αυτό έχει γίνει και στο χώρο της ιδιωτικής (ξενόγλωσσης)εκπαίδευσης.
Πολλοί γονείς έχουν σταματήσει να επενδύουν στη δεύτερη ξένη γλώσσα. Τι σημαίνει αυτό για μένα ως καθηγήτρια γερμανικών; ΑΝΕΡΓΙΑ…
Ως καθηγήτρια αγγλικών; Χμ..
Η πλειοψηφία των ιδιοκτητών φροντιστηρίων προτιμούν «καθηγητές» με μηδενική ή και καθόλου προϋπηρεσία για να μειώσουν το κόστος.
Το περίεργο είναι ότι τα δίδακτρα γίνονται όλο και πιο υψηλά (στην καλύτερη περίπτωση παραμένουν στις περσινές τιμές)
Ρωτώ τους γονείς:
Γνωρίζετε πραγματικά ποιος διδάσκει τα παιδιά σας;
- Ξέρουν τι κάνουν;
- Έχουν μελετήσει τη διδασκαλία διαφόρων ηλικιών και επιπέδων;
- Έχουν διδακτική εμπειρία;
Δεν αμφισβητώ ότι υπάρχουν και κάποιοι νέοι άνθρωποι με το ταλέντο, την όρεξη και τη θέληση να μάθουν περισσότερα για τη διδασκαλία και να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό.
Όμως είναι εξ ίσου αληθές ότι υπάρχουν και κάποιοι «πεπειραμένοι» απόφοιτοι αγγλικής φιλολογίας που δεν μπορούν να διδάξουν χωρίς το βιβλίο του δασκάλου.
Οι περισσότεροι όμως «φτηνοί καθηγητές» δουλεύουν για ένα χαρτζιλίκι, χωρίς να τους νοιάζει τι θα απογίνουν τα παιδιά σας…
Δεν είναι αρκετό να είναι κανείς «καλός με τα παιδιά»! Πρέπει να ξέρει και τι κάνει.
Το ΦΤΗΝΟ δεν είναι πάντα και το πιο ΚΑΛΟ…
Ιδιαίτερα μαθήματα
Πρόσφατα είδα μια αφίσα συλλόγου που υποστηρίζει ότι αυτοί που κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα δεν έχουν τα κατάλληλα προσόντα. Κάποιες φορές ναι, είναι αλήθεια.
Αλλά γνωρίζω αρκετούς ιδιοκτήτες φροντιστηρίων που προσλαμβάνουν 19χρονα χωρίς πολλές φορές και άδεια διδασκαλίας για να διδάξουν προνηπιακά τμήματα μειώνοντας το κόστος επειδή όπως μου είπε καθηγήτρια μάλιστα στο επάγγελμα «έλα μωρέ για ένα ABC δε χρειάζεται και μεγάλη φιλοσοφία».
Να δηλώσω εδώ ότι εγώ θεωρώ την pre-junior μια από τις πιο δύσκολες τάξεις …
Από ότι καταλαβαίνει κανείς ναι είμαι άνεργη. Έχω 16 χρόνια προϋπηρεσία, προσπαθώ να ενημερώνομαι, πηγαίνω σε συνέδρια με δικά μου έξοδα, προσπαθώ να διαβάζω και να εφαρμόζω καινούρια πράγματα στη διδασκαλία μου.
Έχω και ένα blog που γράφω τις ιδέες μου και δημοσιεύω τις εργασίες των «παιδιών» μου. Και όλα αυτά τα κάνω επειδή το θέλω και όχι επειδή πρέπει.
Δεν ήθελα να διδάξω σε δημόσιο σχολείο κυρίως επειδή θα έπρεπε να μετακινούμαι συνεχώς και αυτό θα έβλαπτε την οικογένειά μου.
Έτσι ναι.. «κλέβω» μαθητές για ιδιαίτερα μαθήματα. Κάπως πρέπει να ζήσω άλλωστε… Είμαι πρόθυμη να δείξω ότι έγγραφο πιστοποιεί τα προσόντα μου.
Ξέρω ότι αυτά που έγραψα για μερικούς δεν είναι ευχάριστα. Όμως έπρεπε επιτέλους κάποιος να μιλήσει…
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Θεοδώρα Παπαπαναγιώτου
Σχόλια
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι μεγάλη μερίδα επαγγελματιών εξακολουθεί να διδάσκει ή να διοικεί με ένα Proficiency μόνο, αλλά ότι μετά από αυτό δεν επιμορφώνεται πάνω σε παιδαγωγικά και γλωσσικά θέματα.
Έχεις δίκιο, Θεοδώρα. Το "είμαι καλή με τα παιδιά, γιατί να επιμορφωθώ;" το έχω ακούσει κι εγώ άπειρες φορές.
Πρώτα πρέπει να περάσει το μήνυμα όμως στους γονείς, γιατί, δυστυχώς, αυτοί είναι που οδηγούν το φροντιστήριο στην πρόσληψη των πιο ακατάλληλων καθηγητών.
Δυστυχώς ακόμα και στο Ηράκλειο Κρήτης όπου εργάζομαι, πολλοί φροντιστηριούχοι που υποτίθεται διαθέτουν μεγάλο όνομα εργάζονται απλά με ένα Proficiency, ορισμένοι δηλώνουν και γλωσσολόγοι ή απόφοιτοι του Πανεπιστημίου Michigan (!!!) και προσλαμβάνουν συνήθως νεαρότερα άτομα τα οποία έχουν λιγότερα προσόντα από αυτούς και επομένως δε λαμβάνουν ούτε καν τα νόμιμα ένσημα (να λοιπόν από που βγάζουν ορισμένοι τα χρήματα που κόβουν δήθεν για έκπτωση από τα δίδακτρα).
Η διδασκαλία Αγγλικής Γλώσσας στην Ελλάδα, επειδή εδώ υπάρχει πλήθος κόσμου που ενδιαφέρεται να μάθει και να πληρώσει για τα Αγγλικά, είναι ένα πραγματικό χάος- προσπαθεί ο καθένας να επωφεληθεί από αυτό. Μόνο δυο πράγματα θα μας σώσουν από την απόλυτη ισοπέδωση της ξενόγλωσσης εκπαίδευσης:
1) Οι πολύ προσεκτικές επιλογές από πλευράς των γονέων βάσει των κριτηρίων που αναφέρει η Θεοδώρα
2) Η κατάργηση διδασκαλίας από το κράτος με ένα απλό proficiency (έστω από εδώ και πέρα) τη στιγμή που υπάρχουν δυο σχολές Αγγλικής Φιλολογίας στην Ελλάδα και τόσοι άλλοι αξιόλογοι τρόποι πιστοποίησης. Η διδασκαλία με proficiency είναι αποτέλεσμα ενός απαρχαιομένου νόμου του 1940, τότε που δεν υπήρχαν οι ανάλογες σχολές στην Ελλάδα, και μόνο τα συμφέροντα ορισμένων εξυπηρετεί.
Για αυτό το χάος που επικρατεί και την εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης έχω γράψει και εγώ κάποια πράγματα που έχουν σχέση με αυτά που γράφει η Θεοδώρα στο δικό μου ιστολόγιο
http://markakischool.blogspot.com/2010/09/blog-post_5842.html
Ευχαριστώ πολύ Μαρίζα και Θεοδώρα που δε φοβάστε να πείτε την αλήθεια!